Support

Onze Sponsors.
Deze hele trip worden we ondersteund door de volgende bedrijven, die we stuk voor stuk willen bedanken voor hun bijdragen. Zij hebben veel extra’s mogelijk gemaakt.

Klik op de naam voor hun websites:

Campingstore Zeewolde
Drie Beste Slagers
SWO Diesel Techniek
Datema Amsterdam
10 Beaufort


En natuurlijk onze partners      


Bovendien hebben een aantal trouwe supporters ons veel steun geboden, o.a.:

Frits Barendsen, Frank Greiner, Marcel Kos, Ronald Nieuwenhuis, Arie Petrus, Carla Thijssen,
Gert Vink †,
Rene Westerhuis en Dirk Wurtz

Kijk ook eens op www.leefjedroom.com
www.driehoeknoordzee.nl

www.sweetelite.nl

STELLA onderweg naar de Noordkaap

21 Mei - 01 Juli 2016

Weblog 2                                                                                        Naar Weblog 3

Etappe 3: Bodø - Tromsø

De lijn getrokken bij Tromsø


Het is zover, we zijn in Tromsø - volgens de Noren het Parijs van het Noorden...
Zelf denk ik dat het met de kroegen en de eettentjes wel goed zit, maar de Eiffeltoren staat hier niet. Niettemin, mocht je in de buurt komen dan is een bezoek aan Tromsø zeker de moeite waard. Vanuit Bodø voeren we naar Tromsø, via de Lofoten, want in Svolvaer is een vulstation om propaangasflessen te laten vullen. Daarvan zijn er maar 2 in heel Noorwegen! Campinggas is hier al helemaal niet te koop, dus na een fikse wandeling van om en nabij een uur is alles weer voor elkaar. Vanuit hier via Softland naar Andenes om voor Arnoud een walvissafari te boeken. Voordat hij aan boord stapt, meld ik hem nog even dat hij naar de voorkant van de safariboot moet gaan om alles heel goed te kunnen zien. Dat blijkt later een gouden tip, want hij zag walvissen; een grote groep met Grienden die allemaal op de foto wilden.

Maar we willen verder met de reis naar het noorden, of eigenlijk moeten we eerst nog bepalen hoeveel tijd er is om ons 2e doel te halen: de Noordkaap. Na wat rekenwerk en de weersvooruitzichten zijn wij het snel met elkaar eens. De wind blijft Noord tot Noordoost, dus tegen, en dat zou wéér motoren betekenen. Dit is dan ook het moment om na zo'n 200 motoruren de lijn te trekken bij Tromsø...



Want vanaf Harlingen tot Andenes hebben wij pas 18 uur gezeild. Zelfs op de Noordzee was geen wind, iets wat ik nog niet eerder heb meegemaakt. Wel mist, en alleen de deining was voelbaar.


Aan de andere kant is het nu ook mogelijk, om de kleine haventjes op te zoeken van Senja waar we anders voorbij waren gevaren en die zeker de moeite waard zijn om een kijkje te nemen. Maar voor dat wij maandag vertrekken uit Tromsø, zijn we eerst nog even met de kabelbaan naar 359 meter hoogte gegaan, om daar lopend naar het dak van Tromsø te klimmen, dat op zo'n 642 meter hoogte ligt.

Op het dak van Tromø, op 642m hoogte, het hoogste steentje neergelegd. Dit blijkt naar horen zeggen een traditie te zijn.

Maandag 4 juli vertrekken wij dus richting het zuiden om weer op tijd in Bodø te zijn, waar Arnoud aan zijn terugreis begint, maar dan wel met het vliegtuig, en Jaap Wiggers hier weer aan boord komt voor het dan volgende traject naar Bergen.


Vanaf de STELLA de groetjes van Arnoud en mij zelf.

Etappe 2: Bergen - Bodø

Zo het heeft even geduurd, maar hier dan het verslag van de trip naar Bodø
Van Bergen met een tussen stop in Sundosen door de opkomende dikke mist, op zich niets bijzonders maar in 2007 moest ik toen samen met Jan Pietersma en Frank Seignette deze haven in vluchten voor een snel opstekende storm dus toeval of niet.
De volgende ochtend de reis weer voort gezet met nog steeds wat mist maar met de radar bij goed te doen naar Florø. Hier nog even de schipper zijn verjaardag gevierd met wat Noorse bieren en een pizza het mag tenslotte wat kosten in Noorwegen. Verder valt er niet zoveel te melden over Florø of het moet zijn dat Frank zijn blonde vriendin op bezoek kwam, zij zag namelijk de STELLA aan het steiger liggen en dacht misschien is hij aan boord. Helaas voor haar, maar of ik wel een boodschap door wilde geven waarom hij haar nooit meer geschreven had. Ik snap het wel wat zij had de benen van een man en een te kort rokje met daarbij borstharen en een pruik op ik had er ook niets van moeten hebben.

Maar verder met de reis richting Alesund waarbij wij het westelijke puntje van Noorwegen moeten ronden en deze plek is nou niet iets waar je verlangend naar uitkijk. Volgens de Noren in de kroeg ben pas een kerel als je deze kaap heb gerond. Gelukkig viel het mee maar bij een 3 Bft en wat door elkaar lopende stromingen kan ik mij indenken dat menigeen een keertje moet slikken. Hierna op naar Alesund waar wij ons op konden maken voor de volgende horde, namelijk: de Hustavika, een stuk van zo’n 50 mijl waar de oceaan lekker binnen komt rollen en hierdoor als zeer gevaarlijk word beschouwd door de Noren en wij twijfelen daar dan ook geen moment aan.
Maar ook hier kwam een eind aan en meerden wij af in Kristiansund om even de benen te strekken en een dagje uit te rusten. Verder door de Trondheimleia naar Trondheim waar Jelle ons nieuwe bemanningslid aan boord zou komen. Hier even de toerist uit gehangen om dan richting Bodø te varen. Via Stokksund een plaatsje met een klein maar prachtig haventje en heerlijke pizza’s om vervolgens via Rørvik naar Bronnøsund te varen en met de kans de eerste zeearenden te zien. En ja hoor, zij zweven of hoe je het ook noemen wilt door de lucht een schitterend gezicht.

Even verder doemt Torghatten op, een grote steenklomp met een gat erin, die wat de sage verteld door de Hestmannen ( paardenmannen ) met een pijl en boog er in is geschoten. Voor meer hierover verwijs ik u graag naar Google en u kunt daar het hele verhaal hierover lezen. Vanuit Bronnøsund via Sandnessjoen en Nesna naar de Svartisen gletsjer om onderwijl de Noordpoolcirkel over te steken, wat natuurlijk een moment van stilte, maar ook van wauw. Dit is zo’n mooi moment en misschien niet te vergelijken met het oversteken van de evenaar maar voor ons maakt dat helemaal niets uit.

Het volgende moment is dan de gletsjer die gelukkig onder een strak blauwe hemel lag te pronken in de zonneschijn. En zeker voor Arnoud en Jelle net zo’n mooi moment als het oversteken van de poolcirkel en er werden dan ook driftig de nodige foto’s geschoten. Hierna in de avond weg gevaren om de nacht door te varen naar Bodø om de ondergaande zon te zien, die hier op deze hoogte dus niet onder gaat, maar boven de zee voor je langs naar het oosten draait en in het westen weer opkomt in al zijn pracht. Dit was volgens Arnoud en Jelle wel het echte moment van hoe kan je thuis vertellen wat je beleefd hebt, want dat is eigenlijk niet uit te leggen, als je het niet gezien hebt. Hierna afgemeerd in Bodø om 05.50 uur om met een heerlijk biertje en een bak met nootjes alle indrukken op je in te laten werken. Nu even weer de toerist uithangen en a.s. maandag weer afscheid te nemen van Jelle.
Hij vliegt dan weer naar huis, waarna Arnoud en ik proberen weer verder naar het noorden te komen.

Ik wil iedereen bedanken voor de support die wij onderweg mochten ontvangen en in het bijzonder onze slager Albert Gerritsen van de Drie Beste Slagers uit Apeldoorn, die er weer voor gezorgd heeft, dat wij weer ingeblikt vlees, van uitstekende kwaliteit, aan boord hebben. Ook Maartje Schoolderman, die met haar nieuw opgestarte winkel ( vanblik ) in Amersfoort het voor elkaar heeft gekregen om de heerlijkste vleesgerechten, bijvoorbeeld Pulled Pork in BBQ saus en gehaktballen in bier en tomatensaus, in een blikje te stoppen.
Wel op dit moment ga ik heerlijk, samen met de bemanning, een biertje drinken op een terrasje, in het zonnetje met een heerlijk temperatuurtje van zo’n 15 graden.

Groetjes van de STELLA
Jelle, Arnoud en Bert

Dit keer een stukje van Jelle van Brussel.

Mijn reis van Trondheim naar Bodø.

Na een goede vlucht goed geland in Trondheim waar vanaf het vliegveld een snelle busdienst mij naar de omgeving van de haven bracht, waar Bert en Arnoud me al op stonden te wachten. We zouden twee dagen in Trondheim blijven om ook tijd te hebben deze mooie stad te verkennen. Het leek erop dat we niet volgens plan zouden kunnen vertrekken, aangezien we te maken hadden met veel wind.
Gelukkig bleek deze op de geplande dag van vertrek te zijn geluwd, waarna de reis rustig begon met een trip door het fjord naar Brekstad. De dag erop begon voor mij het echte werk: we gingen de Atlantische Oceaan op! Dit is me niet tegengevallen.


De kust van Noorwegen biedt een geweldig schouwspel aan natuur. Mooie vergezichten en vooral veel bergen die, als je erop let, totaal verschillende uitstralingen hebben. Soms zie je er met wat verbeelding zelfs gezichten of dierfiguren in terug. Bert gaf ons uitgebreid de tijd om Torghatten, de berg met een gat erin, te bekijken. Hoe dit gat erin is gekomen?. Heeft met hersmannen te maken.


Torghatten, de berg met gat erin



Het meeste indruk op mij hebben de kleinere havens van Stokksund en Nesna gemaakt. Stokksund was voor mij vooral “stil”. Je hoort er alleen maar de stilte, geen omgevingsgeluiden zoals in Nederland. Daarnaast kun je er geweldig pizza’s eten die groot genoeg zijn om er met drie of vier volwassenen van te eten.
De haven van Nesna ligt in een geweldige omgeving met besneeuwde berghellingen. Hier zag ik mijn eerste bruinvis. Vanuit Nesna zijn we de poolcirkel gepasseerd wat op zich een bijzondere ervaring was. Daarna hebben we de Svartisen gletsjer bezocht, een indruk om nooit meer te vergeten. In deze omgeving veel zeearenden gezien. Ze vlogen echter te hoog om mooie foto’s van te maken.


Van hieruit vertrokken naar Bodo. Een tocht die we ’s avonds hebben afgelegd. Ik wilde per se wakker blijven om de ondergaande zon mee te maken. Deze ging echter niet onder, maar begon toen hij bijna de horizon bereikte weer aan een tocht omhoog. Een heel bijzondere ervaring. Vlak voor het bereiken van Bodo nog een bruinvis gezien.
De laatste 4 dagen van mijn reis doorgebracht in Bodo. De stad bekeken, gewandeld, heerlijk op een terras gezeten en in een bar, op 17 hoog een biertje gedronken vanwaar je een mooi uitzicht op de omgeving had. Op een gegeven moment lag er een bejaarde visser, hij noemde zich pensionist, in de haven afgemeerd waar we heerlijke verse garnalen van kochten. Deze hebben we bij thuiskomst gelijk maar opgemaakt.


     Arnoud, Jelle en Bert

Tijdens mijn laatste dag, het was vaderdag, waren er muzikale activiteiten in de stad. Leuk om mee te maken. Op de terugweg naar de haven was er op de kade allemaal politie en was een rode loper uitgerold. Deze was niet voor ons bedoeld, maar voor koning Harald en zijn vrouw die Bodo hadden bezocht vanwege het 200- jarig bestaan van de stad en het 25- jarig koningschap.

Voor mij was dit mijn eerste zeereis. Ik had nog nooit aan boord van een zeiljacht geleefd. Nu vertrokken we met drie mannen aan boord die met elkaar om moesten gaan op drie vierkante meter. Dit is vooral in het begin even wennen. Je moet elkaar even leren kennen waar het gedragingen betreft; hoe passeer je elkaar in zo’n kleine ruimte waarin zich ook nog een tafel bevindt. Ik moet zeggen dat wij het prima met elkaar hebben kunnen vinden. Ook bepaalde taken vulden zich bijna vanzelf in, voorbeeld: Bert kookte, Arnoud en Jelle wasten af.

Bert had voldoende proviand bij zich waaruit we dagelijks onze maaltijd konden kiezen. Aanvullende boodschappen deden we gezamenlijk. Om te kunnen slapen is de kajuit voorzien van slaapbanken welke in gebruik waren bij Bert en Arnoud. De hondenkooi was mijn slaapplek. Deze bevond zich achter de kaartentafel, naast de ingang. De ruimte was groot genoeg voor mijn lijf en ik heb dan ook heerlijk geslapen in mijn slaapzak. Waar ik wel aan moest wennen was dat het ook ’s nachts licht bleef. Al met al een geweldige ervaring opgedaan die ik mijn leven lang zal herinneren.

Jelle


Etappe 1: Almere – Bergen

Het vertrek op 15 mei uit Almere ging gepaard met de nodige zoenen, gelukwensen en een enkel traantje. Gert, Arnoud en Bert werden natuurlijk uitgezwaaid door familie, vrienden en kennissen, en zo vertrok de STELLA vrolijk noordwaarts. Aan boord ons illustere trio Arnoud, Bert en Gert (ABG*) die met een lekker noordwestenwindje in één ruk naar Enkhuizen konden zeilen.

Na een versterkende vismaaltijd ’s avonds op de Enkhuizer kade, zijn we de volgende dag naar Harlingen vertrokken, met het plan door te steken naar Vlieland. Helaas is dat , door verkeerde en te harde wind en stroom, niet gelukt en zijn we in Harlingen blijven liggen. Ook leuk… De volgende dag, met een heerlijk windje en gunstige stroom naar Vlieland, én meteen door naar Noorwegen. Helaas was dat leuke windje niet krachtig genoeg. Dus… de hele weg, min een miezerige 5 uurtjes die we konden zeilen, op de motor, en uiteindelijk in Egesund aangemeerd op 20 mei om 01.20 uur.

Een groot deel van deze overtocht werd gelukkig opgevrolijkt door diverse dolfijnen, die –we zijn er alle drie van overtuigd- ) ons tijdens hun capriolen écht hebben aangekeken… wat ze dachten zullen we nooit weten. Vanwege de voorspelde windkracht, noord 6, zijn we gelijk dezelfde avond –na de nodige slaap en versterkingen natuurlijk- de nacht ingevaren, met als doel Skudenes Havn. Daar kwamen we - gelukkig zonder problemen, op de motor helaas weer - om 07.40 aan, waarna een lange en verdiende rust volgde.

Het bezichtigen van Skudenes deden we in ongeveer 15 minuten, dus we zijn twee keer rond geweest en kunnen na dubbele controle, de bakkersvrouw van harte aanbevelen voor een bezoek. Ook het brood is lekker. Om wat tijd te doden, maakten we een wandeling buiten het dorp, want aan de oostkant ligt een klein, maar interessant park, met uitzichttoren en een echte “Ja/Nee bank”. Nieuwsgierig wat dát nu weer is? Loop dan eens aan in Skudenes. Gezien de overgebleven tijd was het eenvoudig om boodschappen te doen en uitputtend de weersvoorspellingen te raadplegen. Ook de nodige drankjes konden aan boord worden genuttigd.

Het Noorse weermannetje voorspelde een heerlijke zuidooster, kracht 5 – 6, met heel af en toe wat lichte regen. Toen we de volgende dag om 10.30 uur vertrokken stond er dus geen wind, regende het inderdaad niet, maar: de zaak zat potdicht door de mist…
Aangezien we toch op schema wilden blijven zijn we toen met radar, plotter en dubbele uitkijk vertrokken richting Leirvik. Na diverse malen kleine en grotere schepen mede dankzij de radar te hebben ontweken, trok de mist om ongeveer 15.30 uur (!) op. Gelukkig konden we daardoor het pittoreske Haugesund letterlijk dóórvaren, een bezoek waard. Helaas moesten we verder en arriveerden we probleemloos om 17.45 uur in Leirvik. Dit stadje of dorp is op een maandag volkomen “dicht”. Geen verse vis, geen bars open, een enkele, leuke, bakkersvrouw, die we dus bezochten… en deze keer een groep van 200 bejaarden die net van een Duits cruiseschip, de ‘Deutschland’, afkwamen.

Op óns kwam overigens een plaatselijke reporter af, om te vernemen wat we hier toch deden. Gevolg is een artikel in de plaatselijke courant, mét foto van Jan-Piet, Joris en Corneel (Zie www.sunnhordland.no) waarin we dat haarfijn uitleggen. Al met al toch geen reden om drie dagen te blijven liggen... Wél een leuke wandeling gemaakt, maar toch maar de volgende dag naar Bergen vertrokken.

Onder een heel vriendelijk, warm zonnetje, maar helaas met noordenwind, vertrokken we de 24e mei voor een volgende trip van zo’n 50 mijl noordwaarts. Helaas liet het genoemde weermannetje (vast een trol) de wind uit het noorden waaien, ’s middags zelfs met kracht 6 tot 7 … Dat was dus flink ploeteren tegen wind en soms stroom in, met snelheden (langzaamheden?) van 2-3 knopen over de grond… Toen ’s avonds de stroom meekwam te staan hebben we toch Bergen om ongeveer 21.00 uur aan kunnen lopen en daar liggen we nu nog.
(*) ABG= Arnoud-Bert-Gert, de volgorde waarop de koffie en soepbekers stonden voor vulling en uitgifte…

Met zeilersgroet, Arnoud Bert Gert


Vrijdag 27 mei 2016

Zoals in Weblog 1 vermeld schrijven aale bemanningsleden een stukje terwijl ze aan boord zijn. Hieronder het eerste stukje, van Gert Priem.

HET BEGIN VAN ALLES: VAN A … NAAR B…

In mijn geval van Almere naar Bergen in Noorwegen. Toen Bert me vorig jaar vroeg of ik mee kon, heb ik zonder aarzelen toegezegd. Bergen, waar ik zakelijk al een keer of zes ben geweest, moest volgens mij nog mooier zijn wanneer je haar na een (zeil)tocht van een aantal dagen binnenvaart, in plaats van binnenvliegt.
Dus een volmondig: “Ik ga mee”! De week voor vertrek was een extra drukke, want ik had veel zakenreizen gehad en moest nog veel administratief afwerken. Daarom was de afvaart op zondag de 15e mei er een van hoge verwachtingen. Heel prettig om die dag “oude” zeilmakkers uit Almere weer eens te zien en te spreken, en een lekker idee dat ik dagenlang geen GSM of E-mail kon en hoefde te verwerken.

Daarnaast had ik besloten om , bij wijze van test, mij ter completering van het vakantiegevoel, niet te scheren tot terugkeer in Nederland… Een raar idee voor iemand die zich voor zijn 21e en sinds zijn 22e altijd gladgeschoren aan de wereld gepresenteerd heeft… en de baard die ik indertijd liet staan was niet bevallen: roodharig, hier en daar gewoon kale plekken en jeuk vanaf dag 4… Een “echte” uitdaging dus.
Enkhuizen - zoals altijd een te lange tijd varen voor een te bekend stadje- was vlot aangezeild en nadat we in Harlingen waren blijven liggen en in één keer doorgingen naar Noorwegen, begon ik het toch wel spannend te vinden: minimaal 3 etmalen achtereen op zee had ik nog nooit mee gemaakt… En dát viel mee lezers: heel rustig en kalm was de Noordzee, helemaal tot aan Egesund.

Er waren dolfijnen om de pret te verhogen en een gevoel van ZEN doortrok me elke dag weer, met name tijdens de 3-urige wachten. Héérlijk relaxed en met een gevoel van “ik kan nog zeilen en navigeren” bereikten we Noorwegen. Voor mijn mening over de bezochte plaatsjes verwijs ik graag naar het algemene bericht: Heel idyllisch, leuke foto’s, maar niets te beleven…
Behalve Haugesund: daar wil ik nog wel eens heen om van nabij te zien, wat we nu in het voorbij varen dachten te zien. Na lekker bokkig de laatste fjorden/horden te hebben genomen met een noordenwind op de kop tegen de stroom in, bereikten we Bergen.

En ja lezers, het is waar: vanaf het water aangekomen is de stad van de meeste regen in Europa, met een zonnetje in het gezicht, een van de mooiste ervaringen van deze tocht voor mij. De baard gaat er in Nederland af; hij is niet rood meer, maar grijs, het jeukt niet en was handig in het zeilpak met neck towel, maar verbergt mijn echte gezicht teveel: Test geslaagd en bijna beëindigd. Mijn geluksgevoel is weer wat gegroeid, mede dankzij de overweldigende natuur, het kameraadschappelijke wat in zo’n tocht ofwel bovenkomt –in ons geval- ofwel volledig weg is en de nieuwe ervaring van een lange tocht over een stuk aarde waar ik nog nooit geweest was. Nu lekker wél! Bert en Arnoud, dank voor het samenzijn en de kameraadschap. Goede winden –beter dan de mijne- en een behouden vaart gewenst.

GERT

Zondag 22 mei 2016

In verband met de weersverwachting voor de komende dagen, vaart de STELLA vandaag in één ruk door naar Leirvik, dit is vanaf Skudenes ong. 10 uur varen.

Zaterdag 21 mei 2016

Van wege de weinige wind heeft de STELLA 80 uur moeten motoren. Slechts 5 uur hebben ze lekker kunnen zeilen. Maar uiteindelijk zijn ze in Egersund afgemeerd.
De policy aan boord is, komt de snelheid enige tijd onder de 3 kopen dan gaat de motor aan.

 Na even weer op adem te zijn gekomen ging het naar Skudenes, ten NW van Stavanger.
Van nu af gaat het in dagtochtjes langs de Noorse kust.